زنان در شاهنامه

شاهنامه در عين اينكه يك اثر سياسي – تاريخي است ، جاي بالنسبه زيادي به مناسبات زن و مرد ، عروسي ها و عشق بازي ها داده وچندين رمان بزرگ عشقي را نيز در بر گرفته است .منظور از پرداختن به اين مسايل چه بوده است ؟ مناسبات زن و مرد رااز چه زاويه اي مطرح كرده است ؟ متاسفانه تا كنون اين سؤال ذهن پژوهشگران را به خود مشغول نكرده و داستان هاي عشقي شاه نامه بيشتر « گريز» هاي عاشقانه تلقي شده است كه چندان هم به اصل كتاب مربوط نيست . درحالي كه همه داستان هاي شاهنامه با انديشه اصلي راهنماي آن پيوند ارگانيك دارد و در خدمت آن است . شاهنامه گلچيني از حوادث و روايات پراكنده نيست .و اثري است منسجم و هدفمند . و اگر فردوسي داستاني را در آن وارد كرد ه ،ميان اين داستان ومجموع كتاب رابطه محكمي بر قرار كرده است .حتي داستان « اكوان ديو» كه جدا از متن مي نمايد .به هر صورت به كل كتاب جوش خورده است .
بدون ترديد يكي از هدف هاي فردوسي جمع آوري داستان هاي باستاني بوده و لذا بسياري از قصه ها ي نوشته وننوشته را بر مبناي كار خود قرار داده است . ولي فردوسي بسياري از داستان هاي باستاني را كه همانوقت در دسترس داشته نياورده و از انواع روايت هاي موجود روايت معيني را بر گزيده و هر داستان را در متن حوادث جا داده و با مجموعه كتاب يك پارچه كرده است . براي انجام همه اين كارها بايد معيار و منطقي در كار باشد .​